رسم جهان
خدايا ذره اي ما را رها كن
از اين دينار و دنيا ، با صفا كن
خدايا قلب ما از نفخ روحت
دميدي تا شود شيطان مردد
از آن شيطان كه تو كردي رجيمش
گر از او مي ستاندي عقل و كينش
دگر آدم در اين دنيا نمي بود
از اين آلودگي ها هم بري بود
خودت داني در اين دنيا چه كاريست
در اين جسم و در اين رويا چه حاليست
خودت انجا ملك انجا من اينجا
تو رحمي كن در اين ا وضاء خدايا
در اين تاريكي دنياي فاني
مدد كن جان ما را ميتواني
خدايا نام تو آرام جان است
تسلي بخش اين قلب و روان است
خدايا عشق تو زيبا ترين است
در ان آرامش و نور و يقين است
به هر در ميزنم در بانت آنجاست
به هر رخ بنگرم نقش تو پيداست
خدايا بيشتر ما را صدا كن
از اين دلخستگي ها هم رها كن
خدا يا گرچه ما بيگانه هستيم
ولي كن مدتي با گل نشستيم
صفاتت همچنان در ما اثر كرد
ندايي جسم و جان را با خبر كرد
ندا آمد كه اي خوابيده در جسم
كه اي خوابيده در امنيت << بسم>>
به جان مادرت اينجا خزان است
در اين ره خفته اي اي جان زيان است
برو همت كن و از خواب برخيز
هميشه خفته اي بي تاب برخيز
تكاني ده بر ان جسم ذليلت
نگاهي رو به عرش بي بديلت
نگاهي رو به اين عرض السماوات
جهاني رو به موت و ديده بر خاك
جهاني يكسره ظلم و ستيز است
گنه كاري در ان رسمي تميز است
گنه كاران به كار خود ببالند
ولي با يار خود آشفته حالند
گهي شاد و گهي غمگين نشسته
به دين پشت كرده و با كين نشسته
برادر با برادر ميكند جنگ
سر چيزي شبيه به آهن و سنگ
پسر خون پدر در شيشه ريزد
پدر را يكسره آبرو بريزد
دگر دختر به مادر ميكند پشت
شنيدم دختري كه مادري كشت
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
آمار
وب سایت: